Wielki Piątek

• 18 kwietnia 2014, 21:28

Wielki Piątek jest drugim dniem Triduum Paschalnego – dramatycznym dniem sądu, męki i śmierci Chrystusa. Jest to jedyny dzień w roku, kiedy nie jest sprawowana Msza Święta.

Wielki Piątek to dzień Krzyża. W skupieniu i ciszy zgromadziliśmy się w świątyni na sprawowaniu pamiątki męki i śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa. Liturgia zaprasza przede wszystkim do rozważania biblijnego opisu Męki Pańskiej, a następnie do adoracji i uczczenia Krzyża Świętego. Podkreśla jednak bardziej chwałę odkupienia przez krzyż niż poniżenie przez mękę. Wspominając śmierć Chrystusa, pamiętajmy, iż nie była ona dla Niego klęską i przegraną, nie była też niespodzianką, bo nie raz zapowiadał ją swoim uczniom. Śmierć Chrystusa była zwycięstwem i została opromieniona blaskiem zmartwychwstania.

Nabożeństwo wielkopiątkowe rozpoczyna się liturgią słowa, w której naczelne miejsce zajmuje opis Męki Pańskiej według św. Jana. W naszym kościele został odczytany przez parafian: p. Jacka Bartosika, p. Sebastiana Przybyła i p. Mateusza Banasiewicza. To tradycji należy, że słowa Pana Jezusa w opisie Męki Pańskiej odczytuje kapłan.

W homilii ks. Proboszcz podkreślał znaczenie krzyża i wskazał na wiele miejsc naszego codziennego życia, gdzie możemy go doświadczać. Krzyż trzeba pokochać. To może najtrudniejsza miłość, ale czy zdolność takiego kochania nie czyni naszego życia szlachetniejszym? Uczmy się miłości do Krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata – zakończył kazanie ks. Proboszcz.

Następnym elementem liturgii Wielkiego Piątku była uroczysta modlitwa powszechna, w której staramy się nie zapomnieć o nikim, bo wszystkich obmyła Krew Chrystusa przelana na krzyżu. W uroczystej modlitwie wstawienniczej Kościół poleca Bogu siebie i cały świat, wyrażając w ten sposób pragnienie samego Chrystusa: aby wszyscy byli zbawieni.

Głównym wydarzeniem nabożeństwa była adoracja, podczas której służba liturgiczna i wierni ucałowali rany Jezusa na krzyżu. Po niej wspólnie przyjęliśmy Komunię Świętą.

Na zakończenie liturgii, eucharystyczne Ciało Chrystusa, które na zawsze pozostanie gwarancją naszego zmartwychwstania, a tym samym naszego wyzwolenia z niewoli grzechu i śmierci, zostało uroczyście przeniesione do Grobu Pańskiego. Na ołtarzu przy Grobie, w monstrancji okrytej przejrzystym welonem – symbolem całunu – został wystawiony Najświętszy Sakrament, którego adoracja trwała do późnych godzin.

 

Fot. Marzena Grygielska